مرحله ترکِ شیرِ مادر...

به نام خدا...

امروز که این و می نویسم غزلی من داره آخرین روزهای نوزده ماهگیشو میگذرونه

تو این ماه فسقلِ ما یکی از مراحل سخت زندگی شو پشت سر گذاشت

اونم با چه صبوری و موفقیتی...

مرحله ترکِ شیرِ مادر

از روز 20 بهمن تصمیم گرفتم که شیر رو از فسقلی بگیرم و قدم اول  و نهایی ,زدن تلخک به سینه بود

غزلی به محض زدنِ میکِ اول عقب نشینی کرد و نخورد...

دوباره بعد از چند ساعت خواست شیر بخوره که بازم همون صحنه تکرار شد

و بالاخره دیگه سمت شیر نیومد...

روزها که همش مشغول بازی و دیدن تلویزیون و کار با تبلت بود و بی خیال و آروم بود ولی

از شبهاش هم بگم که بیقراری هاش تا دو سه شب اول خیلی زیاد بود ولی یواش یواش کمتر شده

گاهی شبها خیلی لج داشت و بیقرار بود و حتی دیگه سینه خوردن رو هم قبول نمیکرد

مجبور بودم به زورِ استامینوفن بخوابونمش...

اکثرِ شبها با بابایش خیلی بازی میکنن, میدون, فوتبال میزنن و کلی فعالیت دارن

تا فسقلمون حسابی کلافهِ خواب بشه و بخوابه.

ساعت خوابیدنش هم خداروشکر منظم شده

وقت خوابش که میرسه دیگه راحت و  بی دردسر میخوابه...

امروز  13 روز از ترک شیر دخترم میگذره و غزلی من دیگه خانمی شده واسه خودش...

و به این ترتیب غزل خانم ما بعد از 1سال و7 ماه و 15 روز شیر خوردن رو ترک کرد...

ولی من ِ مامان از اینکه بهش شیر نمیدم احساس دلتنگی میکنم

وقتی توبغلم میگرفتم و شیرش میدادم لذت میبردم

همیشه موقع شیر خوردنش عادت داشت دستم و بگیره و لمس کنه

و الان که دیگه شیر نمیخوره موقع

خواب همش دنبال دست هام میگرده و با گرفتنش آروم میشه...

قربون قدرت خدا برم  که چه وابستگی و محبتی بین مادر و بچه ایجاد کرده...

و برای غزلکم:

غزلی مامان از اینکه از شیر گرفتنت باعث اذیتت شده و گریه کردی و بیقرار بودی ازت معذرت میخوام ولی

عزیزکم این هم یه مرحله ای از زندگیت بوده که دیر یا زود باید میگذروندیش...

و ممنونم ازت که خیلی صبوری کردی ...

 بدون که من و بابایی تااااااااااااااااااا همیشه دوستت داریم ...

خدایا تو را سپاس...